Homilie niedzielne i świąteczne

Niedzielna Eucharystia jest miejscem oddania Bogu chwały ale i przestrzenią nasycenia się słowem Bożym i Eucharystią. Ewangelia ukazuje nam Jezusa jako Pana napełnionego łaską i namaszczonego przez Boga. Pięknie ukazana jest tutaj relacja w Trójcy Świętej. Jezus jest napełniony Duchem Świętym i posłanym, namaszczonym przez Ojca Mesjaszem. Święty Paweł mówi o Kościele. Widzi wspólnotę Kościoła jako żywy organizm, w którym każda cząstka, każdy organ jest ważny i potrzebny. Liturgia dzisiejsza zaprasza nas do pięknego uczestniczenia w rytmie życia Kościoła. Jest to zaproszenie do współtworzenia tej wspólnoty poprzez uczestnictwo w grupach parafialnych i wzięcie odpowiedzialności za wspólnotę Kościoła.

Eucharystia to dwa stoły: ołtarz, na którym Jezus daje nam Swoje Ciało i Krew oraz stół słowa Bożego, przy którym wsłuchujemy się w mądrość Bożą. Pierwszy List św. Pawła do Koryntian to wołanie o jedność podzielonej i skłóconej wewnętrznie wspólnoty wczesnochrześcijańskiej w Koryncie. Także dziś, każda wspólnota chrześcijańska przeżywa swoje problemy. Apostoł Paweł nawołuje Koryntian do jedności i zgody. Niezgoda prowadzi do braku zaufania, a w końcu do rozpadu wspólnych więzi. Jako chrześcijanie mamy troszczyć się o wspólnoty, do których należymy: Kościół, wspólnotę szkolną i rodzinną, grupę przyjaciół.

Izraelici prosili Ezdrasza, aby czytał im księgę Prawa Mojżeszowego. Nowy Lud Boży czyta i słucha słów natchnionych w czasie liturgii, wspólnotowo lub prywatnie. Naśladujemy w tym także Jezusa, który w rodzinnym Nazarecie czytał Księgę proroka Izajasza. Biblia jest dla nas Księgą natchnioną. Staramy się zrozumieć sens literalny (dosłowny) i zbawczy Pisma św. Pomoce: Zwój pism (kilka złączonych kartek A4 na wzór zwoju papirusu zapisanych słowami Łk 4,18) lub rysunek zwoju; Lekcjonarz.

Bóg pragnie chwały swojego ludu. Pragnie, aby obfitował, wzrastał, radował się. Troska Boga nie tylko o sprawy duchowe i wzniosłe, ale także o nasze codzienne potrzeby tj. brak wina na weselu w Kanie. Dlatego Bóg posyła mu swojego Ducha, który obdarza wiernych różnymi darami. Różnorodność darów i talentów, jakimi jesteśmy wszyscy obdarzenia – pozytywne spojrzenie na siebie pod kontem swoich umiejętności. Obecność w nas darów „zwyczajnych” i „nadzwyczajnych” – potrzeba obu tych rodzajów darów w Kościele. Zachęta do dziękczynienia za otrzymane dary. Dary Ducha mają służyć wspólnocie Kościoła – nie wolno ich zatrzymywać dla siebie.

W dzisiejszą niedzielę jesteśmy świadkami pierwszego cudu dokonanego przez Jezusa. Jezus dokonując cudu, uchronił młodą parę przed ogromnym wstydem już na samym początku ich wspólnej drogi. Warto pomyśleć o tym, ile już razy Bóg obronił nas przed kompromitacją. Nieraz mamy wątpliwości co do sensu podejmowanych przez nas działań. Jednak nie należy ich porzucać, gdyż zostaną przemienione, niczym woda w wino. W tle cudu przemiany dokonał się cud wiary uczniów Jezusa. Potrzebujemy znaków od Boga, w którym będziemy mogli dostrzec Jego obecność. Bądźmy otwarci na dyskretną obecność Boga w naszym życiu.

Pan Jezus dokonuje dziś cudu przemiany wody w wino w czasie wesela w Kanie. Wesele łączy się z tematem miłości, dlatego rozmawiamy z dziećmi na temat miłości w rodzinie. Kto kocha dzieci, jak to okazuje? Kogo powinni kochać najmłodsi i jak tę miłość okazywać w codzienności? Pomoce: Obraz Kany Galilejskiej; Obraz stągwi; Wielkie serca; Zdjęcie wspólnoty małżeńskiej, rodzinnej, grupy przyjaciół.

Wyobraźmy sobie, że mamy przeprowadzić reportaż o rzeszach ludzi, którzy przychodzą nad Jordan, aby przyjąć chrzest od Jana Chrzciciela. Sondaż wśród oczekujących: „Dlaczego przyszedł pan nad Jordan? Dlaczego chce się pan ochrzcić z rąk Jana?” i różne odpowiedzi. Czterej ewangeliści pozostawili nam migawki z tamtych wydarzeń. Każdy z nich chciał podkreślić to, co uważał za najcenniejsze. Dlaczego chrzest Jezusa miał tak wielkie znaczenie? Ponieważ był to przełom w stylu życia Jezusa (porzucił swój rodzinny dom). Ponadto objawił się jako Syn Boży, jako jedna z trzech Osób Boskich.

Chrzest jest zanurzeniem lub obmyciem. Do chrztu potrzebna jest, rzecz jasna, woda. Św. Jan chrzcił jedynie wodą, bo jego chrzest był przygotowaniem do innego chrztu, który będzie udzielany w Duchu Świętym i spowoduje doskonałe oczyszczenie. Otrzymany od Jana chrzest Jezusa został niejako ukoronowany samym zstąpieniem Ducha Świętego pod postacią gołębicy i uroczystym proklamowaniem z niebios przez Ojca Boskiego synostwa Jezusa. Mówiąc o chrzcie Jezusa, którego dokonał św. Jan Chrzciciel, wspomnijmy i nasz chrzest, który dokonał się kilka, kilkanaście czy kilkadziesiąt lat temu. Ten chrzest nas wszczepił w Mistyczne Ciało Chrystusa, jakim jest Kościół.