Homilie niedzielne i świąteczne ,23 czerwca 2022

Czy chcemy uznać prawdę o tym, że Jezus nas posyła? Czy może wolimy pozostać „pluszowymi chrześcijanami”, których zadowala minimum? Pierwsza rada Jezusa: „Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów” (Łk 10,4a). Bądźcie autentyczni w relacji z drugim człowiekiem, nie przedkładając nad osobę to, co materialne i policzalne. Druga rada Jezusa brzmi: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi!” (Łk 10,5). Mamy być ludźmi niosącymi względem innych błogosławieństwo! Dwie rady, które pozostawia nam dziś Chrystus, wydają się być proste, a może nawet banalne. Ich realizacja jednak pozwala nam być autentycznymi chrześcijanami, posłanymi przez Pana!

Karty Pisma św. są pełne pokoju: „Gdy do jakiego domu wejdziecie najpierw mówcie «Pokój temu domowi», jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju wasz pokój spocznie na nim”, zaś w pierwszym czytaniu słyszymy – „Pan skieruje pokój jak rzekę”. Czy Chrystus wydaje się być sprzeczny w swoich wypowiedziach? Raz mówi o pokoju, raz o wojnie. Aby dotrzeć do strefy Bożego pokoju w ludzkim sercu, trzeba to serce najpierw zaniepokoić, trzeba nim wstrząsnąć, trzeba je opamiętać. Trzeba człowieka niejako wyrwać z jego zastarzałych schematów postępowania i życia, myślenia i działania. Tak łatwo skostnieć w schematach łatwizny życiowej, pójścia za prądem, robienia tego, co inni, zagłuszania sumienia, gdy ono już dawno odbiegło od „normy Bożej”. I w takich sytuacjach Bóg zdaje się mówić do człowieka: „Nie sądźcie, że przyszedłem przynieść pokój”.

Prezentacja obrazków i doprowadzenie dzieci do wniosku, że każdy z nas jest członkiem różnych wspólnot. Opowiadanie z Ewangelii, które przed chwilą usłyszeliśmy pokazuje nam szczególną wspólnotę – wspólnotę uczniów Pana Jezusa, wspólnotę posłanych, by głosić Dobrą Nowinę. Zawsze, kiedy się gromadzimy w kościele albo modlimy się w domu z rodziną, w klasie z kolegami, na boisku, albo gdy jesteśmy sami i przyzywamy w modlitwie swojego Anioła Stróża lub patrona, albo jakiegoś innego świętego, tworzymy wspólnotę, w której przebywa Pan Jezus. Każdy w naszej wspólnocie jest potrzebny i każdy pełni w niej określoną rolę. Tak, jak każda część organizmu ma swoje funkcje, tak też w naszej wspólnocie każdy ma zadanie do wykonania. Pomoce: Zdjęcie z klasą. Zdjęcie rodziny. Zdjęcie z kolegami. Zdjęcie na przejściu dla pieszych. Napis: wspólnota.