Małżeństwo

W liturgii, a zwłaszcza w liturgii Mszy obrzędowych, Bóg mówi do nas nie tylko przez słowa, ale także poprzez znaki, symbole, gesty. Warto uczyć się odczytywać te znaki i symbole. Jest to również bardzo ludzki sposób porozumiewania się. W ten sposób można bowiem wyrazić to, co niewyrażalne słowami. Język gestów doskonale sprawdza się zwłaszcza w komunikowaniu uczuć: czasem przez prosty gest, krótkie przytulenie można powiedzieć więcej niż w długim przemówieniu. Również przedmioty symboliczne mogą mówić. Przykładem tego jest obrączka, umieszczona w nowej sukience Matki Bożej Częstochowskiej. Obrączka ta ma swoją historię. Wyrzucona z pociągu zdążającego do obozu zagłady w Auschwitz stała się świadkiem miłości i wierności sięgającej poza grób.

Katechizm Kościoła Katolickiego nazywa małżeństwo sakramentem w służbie komunii. Podobnie jak kapłaństwo jest on nastawiony na zbawienie innych ludzi. Te dwa sakramenty przez służbę innym przyczyniają się także do zbawienia osobistego. Udzielają one szczególnego posłania w Kościele i służą budowaniu Ludu Bożego. Ślub kościelny wzbudza dziś wiele zarówno pozytywnych, jak i negatywnych emocji i opinii. Zróżnicowane podejście do rozumienia, bądź niezrozumienia, istoty sakramentu małżeństwa zapowiada trudności w znalezieniu właściwego spojrzenia na istotę tego sakramentu Bożej miłości.

Sakrament małżeństwa jest także sakramentem miłości. Piękno miłości ukazuje nam słowo Boże oraz małżeńska przysięga. Pieśń nad pieśniami jest jednym z najpiękniejszych poematów o miłości. Miłość jest darem pochodzącym od samego Boga i dlatego jest rzeczywistością nieprzemijającą. Poprzez poetyckie obrazy oblubieńca i oblubienicy ukazana jest siła miłości. Jest to miłość, która rozpala serca zakochanych w sobie ludzi. Ich miłość jest dynamiczna i twórcza. O pięknie miłości świadczy także jej trwałość i niezniszczalność. Mówi nam o tym obraz pieczęci nałożonej na serce i ramię ukochanego.