Pozostałe kazania

Rozważanie na rocznicę Powstania Warszawskiego Wielka ofiara Michał Gniadek W skrócie: Przypominamy o bohaterstwie powstańców. Zanośmy prośby do Boga, by błogosławił nam na kolejne lata kształtowania i utrwalania polskiej państwowości. Powstanie Warszawskie było wołaniem umęczonego narodu o poszanowanie ludzkiej godności. Choć na pewien czas powstańcy mogli (…)

Piątek II Tygodnia Wielkanocnego ks. Stanisław Kowalczyk Dz 5,34–42; J 6,1–15 W skrócie: Podążając za Jezusem, ludzie z pobliskich wsi udali się na miejsce ustronne niedaleko Jeziora Galilejskiego. Ewangelia często ukazuje nam, że Jezus był wyczulony na to, co dzieje się wokół Niego. Winniśmy interesować się sprawami ludzi wokół nas, sprawami własnego domu. W czasie tej Mszy św. prośmy o umiejętność szerokiego (…)

Homilia na święto Ofiarowania Pańskiego o. Robert Więcek SJ Mk 3,1–4; Łk 2,22–40 W skrócie: Bóg z autopsji wie, co kryje się w człowieku. Niezmierzony – zamknął się w łonie kobiety, by być z nami w każdym przeżyciu; przychodzi, by rozświetlić ciemności. Przychodząc, Pan poddaje się całkowicie prawu, jednak nie na takiej zasadzie, jak to czynią faryzeusze; Jezus poddaje się duchowi prawa. To co najcenniejsze należy do Boga! Wypełnianie prawa jest odnoszeniem w wierze do Boga tego, kim się jest i co się posiada. Maryja i Józef odnoszą do Najwyższego życie w całej jego rozciągłości, na wszelkich jego płaszczyznach i w każdym wydarzeniu. Boże prawo wypisane jest w naszych sercach. To obietnica złożona przez Boga. Świadkowie wiary doświadczają dotyku Boga, świadomie dokonują wyborów i podejmują działania. W świetle Bożego (…)

Kazanie na Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka ks. Jan Augustynowicz W skrócie: Rozmaite orzeczenia Trybunału Ochrony Praw Człowieka w Strasburgu. Uniwersalne zasady obejmujące wszelkie aspekty życia człowieka. Prawa człowieka muszą być zgodne z wolą Bożą. Obrona praw człowieka Nieraz w konflikcie z wiarą Trybunał Ochrony Praw Człowieka w Strasburgu feruje różne wyroki i orzeczenia. Z niektórymi, (…)

Kazanie na uroczyste zamknięcie Roku Wiary o. Maksymilian W skrócie: Papież Benedykt XVI uroczyście zainaugurował Rok Wiary 11 października 2012 r., w 50. rocznicę rozpoczęcia obrad Soboru Watykańskiego II i 20. rocznicę wydania przez bł. Jana Pawła II Katechizmu Kościoła Katolickiego. Rok Wiary był zaproszeniem do autentycznego nawrócenia do Chrystusa, zaangażowania misyjnego na rzecz nowej (…)

Kazanie na III Tydzień Wychowania w Polsce o. Maksymilian W skrócie: Zaniedbano pracę wychowawczą w rodzinach, szkołach, środowiskach kultury i także Kościele. W celu poprawy tej sytuacji podejmuje się w Polsce wiele inicjatyw, w których ważną rolę odgrywają inicjatywy Kościoła, w tym III Tydzień Wychowania w Polsce. Trzeba skończyć z subiektywizmem wartości. Bez tego trudno zbudować jakikolwiek autorytet, (…)

Nasze ziemskie życie jest też czasem budowania. Choć lepiej powiedzieć, że jest czasem przygotowania do wejścia do gotowego już domu, przygotowanego przez Boga. Każda chwila życia przybliża nas do tego momentu. Święty Paweł nazywa nasze życie pielgrzymowaniem. Przemierzamy drogę naszego życia wybierając różne cele, różne kierunki. Nie zawsze nasze pielgrzymowanie prowadziło nas najkrótszą drogą do Boga. Dzisiaj warto byśmy na chwilę się zatrzymali. To zatrzymanie ma kilka wymiarów. Pierwszy polega na zastanowieniu się nad swoim życiem. Kiedy wędrujemy i nie znamy drogi, zatrzymujemy się, by podjąć decyzję co do dalszej wędrówki. Drugim wymiarem zatrzymania jest odpoczynek i wytchnienie. Chodzi jednak o szczególny odpoczynek – w Bogu. Tą okazją do odpoczynku jest każda chwila spędzona z Bogiem. Szczególnie ważnym czasem jest Eucharystia. Ciało Chrystusa jest naszym pokarmem na drodze do domu Ojca. Jezus przygotował mieszkanie dla nas wszystkich. Przygotował je także dla naszego brata N. Dlatego nasza dzisiejsza modlitwa jest przepełniona chrześcijańską nadzieją.

Księga Tobiasza została napisana w II wieku przed narodzeniem Chrystusa. Opisuje nam ona historię życia Tobiasza i jego syna, o tym samym imieniu. Opowieść o wędrówce Tobiasza jest pełna przygód, dobrych i złych niespodzianek. Ostatecznie kończy się bardzo dobrze. Tobiasz wraca do swego ojca, przynosi mu lekarstwo na oczy i pożyczony majątek. A w czasie wędrówki poznaje Sarę, którą bierze za żonę. Dzisiejszy fragment jest wspólną modlitwą Sary i Tobiasza w noc poślubną. Na początku swojej wspólnej wędrówki przez życie zanoszą oni do Boga prośbę o błogosławieństwo. W modlitwie Tobiasza i Sary są zawarte fundamenty biblijnej wiary w ważność i wyjątkowość małżeństwa. W Ewangelii Jezus używa obrazu budowania domu na piasku lub na twardej skale. Ufna modlitwa Tobiasza i Sary jest zobrazowaniem budowania przyszłości na trwałych fundamentach. Jako uczniowie Chrystusa przyszliśmy na liturgię, aby przypomnieć sobie Boże obietnice zapisane w Biblii i poprosić Go o błogosławieństwo dla naszych nowożeńców.